کیهان شناسی قرآن و اهل بیت

کیهان شناسی قرآن و اهل بیت

اعجاز علمی قرآن در نجوم و کیهان شناسی
کیهان شناسی قرآن و اهل بیت

کیهان شناسی قرآن و اهل بیت

اعجاز علمی قرآن در نجوم و کیهان شناسی

چگونگی قانون گسترش جهان

آن چه انفجار بزرگ بیگ بنگ در آن رخ داده، چه قدر فشرده و انباشتی از ماده و انرژی بوده که در طول این زمان بس طولانی با آن سرعت عظیم گسترش می یابد، هنوز هم به گسترش خود ادامه می دهد و پایان نمی یابد-؟! و تا کی ادامه خواهد یافت؟ سرانجام این گسترش عظیم چه خواهد بود؟ آیا پایان این انبساط به انقباض، و حرکت معکوس منجر خواهد شد؟

 

چگونگی قانون گسترش جهان:

باز به اصطلاح بازاری ها، به طور علی الحساب به معنی آیه ها توجّه کنید:

1- وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً: سوگند به گسیل شدگانی که به صورت رشته ها در کنار هم
می روند.

2- فَالْعاصِفاتِ عَصْفاً: که وزندگانی هستند یک وزیدن ناشناخته ای، یک وزش غیر معروفی.

3- وَ النَّاشِراتِ نَشْراً: و سوگند به پخش شوندگانی که یک پخش شدن ویژه و ناشناخته دارند.

4- فَالْفارِقاتِ فَرْقاً: که تقسیم کنندگانی هستند، یک تقسیم خاص و ناشناخته ای.

5- فَالْمُلْقِیاتِ ذِکْراً: که القاء کنندگان هستند یک پیام را. و پیام عبارت است از آیه زیر:

6- عُذْراً أَوْ نُذْراً: گره خوردن یا پیش رو شدن.

شرح: جهان خیلی بزرگ است؛ به قول آن آقا: برای شمارش تعداد کرات عدد یک «1» را بنویسید و در مقابلش صفر بگذارید و تا آخر عمرتان بدون وقفه به صفر گذاشتن ادامه دهید. وصیت کنید پس از شما فرزندتان نیز بدون وقفه صفر گذاری را ادامه دهد و او نیز به فرزندش وصیت کند و... باز به رقم تعداد کرات، نمی رسد.

این جهان بس بزرگ باز به طور مرتب به بزرگ شدنش ادامه می دهد. تا شما چهار سطر از این کتاب را بخوانید میلیاردها کیلومتر مکعب بر حجم جهان افزوده شده است.

قرآن: در سورۀ ذاریات که یکی از سوره های مورد بحث ما است، آیه 47 می فرماید:
وَ السَّماءَ بَنَیْناها بِأَیْدٍ وَ إِنَّا لَمُوسِعُونَ:
آسمان را بنا نهادیم با دستان[1] خودمان و ما آن را گسترش می دهیم.

اگر به عقب برگردیم؛ جهان دیروزی از جهان امروزی کوچک تر بوده، و جهان یک قرن پیش کوچک تر... و کوچک تر. می رسید به آغاز پیدایش جهان که خیلی کوچک و شاید به بزرگی یک نخود بوده است که در احادیث ما از آن با «گوهر کوچک با نور شدید سبز» تعبیر شده است[2].

ماده اولیّه جهان از کجا آمده؟ اگر از افسانه ها و نیز از تخیلات ارسطوئیان، بگذریم، قرآن و اهل بیت(ع) می گویند: خداوند آن ماده اولیه را «ایجاد» کرده است. آن ماده نه از چیزی که قبلاً بوده ساخته شده و نه از وجود خدا صادر شده.

لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ[3]. آن ماده اولیه خلق نشده تا گفته شود: از چه چیزی خلق شده؟ بل که آن با «امر»= کن فیکون، ایجاد، انشاء، ابداع شده است. پس از آن به سرعت رو به بزرگ شدن رفته و می رود.

دانشمندان غربی به اصل «گسترش جهان» پی برده اند. اما در مسائل اساسی متعدد آن به اصطلاح می لنگند:

1- آنان گسترش جهان را «انبساطی» می دانند، یعنی محتوای جهان منبسط می شود و گسترش نتیجه انبساط است.

2- آنان گمان می کنند: گسترش جهان در اثر انفجار عظیم (بیگ بنگ) است که رخ داده و کهکشان های امروزی را به وجود آورده است و هنوز هم جهان در اثر آن انفجار روبه گسترش می رود.

3- آنان هیچ پاسخی به این پرسش ها ندارند که:

1- پیش از بیگ بنگ چه چیزی بوده؟

2- آن انفجار عظیم در چه چیزی رخ داده؟

3- آن چه بیگ بنگ در آن رخ داده از کجا و چگونه به وجود آمده بود؟

4- آیا در عمر جهان تنها یک بیگ بنگ رخ داده یا بیگ بنگ های متعدد بر جهان گذشته است؟

اما قرآن و اهل بیت(ع) به همۀ این پرسش ها پاسخ می دهند که در کتاب «تبیین جهان و انسان» توضیح داده ام. و در این جا نیز اشاره می شود.

غربیان دربارۀ پرسش های فوق (که به هر کدام از آن ها پرسش های فرعی دیگر متفرع می شود) صریحاً می گویند: نمی دانیم.

اما دربارۀ یک مسئله کاملاً مات و حیران مانده اند؛ به اصطلاح شعری را گفته در قافیۀ آن عاجزانه مانده اند. و آن پرسشی است بدین صورت: آن چه انفجار بزرگ بیگ بنگ در آن رخ داده، چه قدر فشرده و انباشتی از ماده و انرژی بوده که در طول این زمان بس طولانی با آن سرعت عظیم گسترش می یابد، هنوز هم به گسترش خود ادامه می دهد و پایان نمی یابد-؟! و تا کی ادامه خواهد یافت؟ سرانجام این گسترش عظیم چه خواهد بود؟ آیا پایان این انبساط به انقباض، و حرکت معکوس منجر خواهد شد؟ اگر مسیر سریع انبساط به انقباض تبدیل خواهد شد، چگونه و چه طور؟؟ و ده ها پرسش متفرع بر این پرسش.

اما قرآن و اهل بیت(ع) می گویند: جهان از آغاز تا به امروز هفت مرحله را طی کرده است: مرحلۀ «ایجاد» در آغاز پیدایش. و شش انفجار عظیم و بیگ بنگ را پشت سر گذاشته است. عمر کل جهان از آغاز تا به امروز 000/500/037/123 سال با محاسبه سال های ما، و فاصله هر مرحله 000/000/250/18 سال بوده است و اینک از بیگ بنگ اخیر حدود 000/500/687/13 سال می گذرد[4].

و مهم این که: در مکتب ثقلین، گسترش جهان در اثر بیگ بنگ نیست؛ این گسترش سریع و عظیم از آغاز پیدایش جهان تا به امروز بوده و هست. بیگ بنگ ها حادثۀ درون جهانی هستند؛ تحولاتی هستند که ربطی به گسترش پیکر جهان ندارند. و گسترش جهان انبساطی نیست، جهان می خورد و بزرگ می شود.

منبع: قرآن و نظام رشته ای جهان. نوشته مرتضی رضوی



[1] برای معنی «دستان خدا» رجوع کنید به کتاب «دو دست خدا» در سایت بینش نو.www.binesheno.com  

[2] رجوع کنید به «تبیین جهان و انسان» در سایت بینش نو.

[3] سورۀ اعراف، آیه 54.

[4] شرح بیش تر در کتاب «تبیین جهان و انسان» سایت بینش نو.

نظرات 1 + ارسال نظر
مهدی یکشنبه 21 اردیبهشت‌ماه سال 1399 ساعت 09:12 ق.ظ

سلام وقت بخیر
در قسمت دوم مستند داستان آفرینش جهان, سوره طارق آیه 11 یعنی و السماء ذات الرجع را به این شکل معنی کردید, سوگند به آسمان که (در درونش) خفره چرخان است

با مراجعه به 6 ترجمه قرآن از جمله ترجمه ایت الله مکارم شیرازی و دیگر عزیزان, معنی به این شکل بود سوگند به آسمان پر باران (یا در نزدیکترین ترجمه سوگند به آسمان بازگشت کننده)

چطور شما به این معنی رسیدید؟
از کدام ترجمه استفاده میکنید؟

ممنون میشم پاسخ بدهید . سپاس

با سلام و درود
لطفا بفرمایید آنها چطور به این معنی رسیدند؟!
یعنی هر چه مشهورتر آنقدر هم درستر؟ 6 ترجمه نه اگر 100 ترجمه هم باشد ممکن است درست ترجمه و درست تفسیر نشده باشد. ضمن این که این مستند درواقع برای پاسخ گویی به همین ابهامات ساخته شده است!

مگر قرآن این کتاب تبیان کل شیئ، به غیر از مواعظ و احکام تفسیر شده است!
مگر تفاسیر ما با انبوهی از اسرائیلیات و حتی فراتر از اسرائیلیات پیش نرفته است!

تفسیراین آیه و آیات دیگر قرآن با احادیث ائمه و اصول اولیه علمی در کتاب تبیین جهان و انسان نوشته مرتضی رضوی شرح داده شده است.
آیت الله مرتضی رضوی در کارنامه علمی خود بیش از 50 جلد کتاب و صدها مفاله علمی دارند و خود مفسر قرآن هستند.
مستند داستان آفرینش جهان نیز با برداشت و اقتباس ازآثار و تالیفات کیهان شناسی ایشان تدوین و ساخته شده است.
کتاب تبیین جهان و انسان، کتاب با دانشجویان فیزیک و کیهانشناسی، کتاب قرآن و نظام رشته ای جهان و مقالات متعدد در این باره...

ضمنا به این مقاله در سایت ایشان مراجعه نمایید: قرآن و سیاهچاله های کیهانی
در بخشی از این مقاله آمده است:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ‏- وَ السَّماءِ وَ الطَّارِقِ- وَ ما أَدْراکَ مَا الطَّارِقُ- النَّجْمُ الثَّاقِبُ[2]: بنام خداوند بخشندۀ مهربان- سوگند به آسمان و به آن «تاریک آیند»- و کدام شرح و بیان است که آن «تاریک آیند» را به تو بفهماند- آن ستارۀ سوراخ کننده است.

لغت: الطارق- صیغۀ اسم فاعل- به معنی کسی که در تاریکی بیاید.

معلوم است که اگر ستاره ای (خورشیدی) بخواهد در تاریکی بیاید، باید خودش تاریک شود. و الاّ معنائی برای آمدنش در تاریکی نمی ماند. به طوری که اگر کسی در تاریکی شب با چراغ آید، به او طارق نمی گویند.

ثَقْب یعنی «سفتن»: لعل سفته: یعنی لعلی که آن را سوراخ کرده اند تا بر نخ کنند- درّ نا سفته: درّ سوراخ نشده.- سفته گوش: آنکه گوشش را جهت گوشواره سوراخ کرده اند.

ثاقب: سوراخ کننده، ایجاد حفره کننده، حفره ای که هر دو سر آن باز باشد.

به دنبال آن، چند آیه در هدایت انسان و توجه دادن بشر به قدرت خداوند آمده، سپس در آیۀ 11 می فرماید: «وَ السَّماءِ ذاتِ الرَّجْعِ»: سوگند به آسمان که (در درونش) دارای «رجع» است.

از این آیه نیز می توان معنی «حفرۀ چرخان» را استفاده کرد.

لغت: الرّجع: الغدیر یترددّ فیه الماء: برکه ای که آب در آن چرخش داشته باشد.

رَجْعُ الصدی: ما یردّه علیک المکان الخالی اذا صوّتّ فیه: آنچه صدای تو را بر می گرداند در مکان خالی، وقتی که صدا می کنی.- برگشتن صدا (مثلاً) در کنار کوه، آنچه امروز «اکو» می گویند.

متاسفانه با پیروی از اشخاص غیر مسؤل، این آیه را به طلوع و غروب خورشید و ماه، و یا به باران، تفسیر کرده اند. در حالی که قرآن را یا باید با حدیث تفسیر کرد، و یا با لغت.
https://binesheno.com/%d9%82%d8%b1%d8%a2%d9%86-%d9%88-%d8%b3%db%8c%d8%a7%d9%87%da%86%d8%a7%d9%84%d9%87-%d9%87%d8%a7%db%8c-%da%a9%db%8c%d9%87%d8%a7%d9%86%db%8c/

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد